Filmmaker Marnix Haak (29) kwam op het idee zichzelf een jaar een aantal grenzen op te leggen in de Javastraat in Amsterdam. 365 dagen lang, van 1 september 2016 tot 1 september 2017, blijft Marnix uitsluitend in ‘zijn’ eigen straat.

Hij noemt zichzelf nu dan ook ‘fulltime buurman’ en vlogger in plaats van filmmaker. Met dit project hoopt hij activiteiten in zijn buurt te ondernemen en tevens zijn buren beter te leren kennen. Dit legt hij vast in korte filmpjes die terug te zien zijn op de site JaffaJaffa.nl en YouTube kanaal Jaffa Jaffa.

Deze grens, niet verder te gaan dan de uiteinden van de Javastraat in Amsterdam Oost, heeft Marnix zichzelf voor een heel jaar opgelegd. Maar waarom?

“Ik woon al twee jaar in de Javastraat, een vrij unieke straat die ik graag een platform wilde geven. Alleen leven, net als in (bijna) elke buurt, veel mensen langs elkaar heen. Terwijl we zo dicht op elkaar wonen. Wat gebeurt er met mij en mijn buurtgenoten als ik mezelf een jaar lang in mijn eigen straat opsluit?, vroeg ik mijzelf af. Kan ik – ondanks dat we in sociaal opzicht van elkaar verschillen – met andere buurtgenoten in contact komen? Om hierachter te komen en mijn kijkers te inspireren heb ik mijzelf beperkingen opgelegd. Ik hoop zo meer open te staan voor de gedragingen van mensen in mijn directe omgeving. Daarbij ben ik ook benieuwd naar het effect hiervan op mijzelf. Ik zoom in op de vraag: Wat moet ik vandaag nou weer doen in de straat?”

Je zit nu vier maanden in de Javastraat, wat heeft het je tot nu toe opgeleverd?

“Goede vraag, heel veel. Naast dat ik al heel veel mensen in de buurt heb leren kennen, heb ik veel geleerd over mezelf. Je komt namelijk zoveel verschillende mensen tegen, met verschillende achtergronden en vaak uiteenlopende verhalen die ze allemaal met je willen delen. En de volgende dag zie je diezelfde persoon weer, omdat ik vastzit in de straat kom ik iedereen regelmatig tegen. Het zijn blijvende relaties met mensen die voorheen niet zo mijn pad zouden kruisen.”

Hoe voorzie jij in jouw onderhoud?

“Voordat ik begon heb ik sponsors aangeschreven, die het in eerste instantie een beetje een gek idee vonden. Daarom ben ik een crowdfund-actie gestart en zodoende steunen honderd mensen mij maandelijks met een vast bedrag. Er zit eerlijk gezegd nog wel een gat in de begroting, maar daar kom ik in februari in mijn vlogs op terug.”

Wat mis je het meest buiten je straat?

“Grote open ruimtes, zoals de zee of het Flevopark. Gewoon even weer wat meer perspectief. Het Flevopark is echt op steenworpafstand, ik kan er bij wijze van spreken naar kijken maar kan er niet in. Ik wil dus echt de straat niet uit op dit moment, maar als..? Dan zou ik wellicht wel even mijn vriendin opzoeken.”

Word je gecontroleerd?

“Sociale controle. In eerste instantie was ik bezig met een enkelband, maar dat was te duur en te lastig. Dus nu komt het neer op sociale controle door foto’s van anderen, die dit weer delen. De eerste dag is het al fout gegaan, onbewust. Ik ging pinnen in een zijstraat en dacht ineens ik mag hier volgens mij helemaal niet zijn. Je vergeet het gewoon, er is namelijk helemaal geen grens aan het einde van de straten.”

Wat zou je aan het eind van het jaar bereikt willen hebben?

“Dat mensen er op hun manier iets aan hebben gehad. Dat het project mensen inspireert of op ideeën brengt om meer open te staan voor anderen in hun directe omgeving. Dat we bewust worden van hoe wij ons leven indelen. Ik hoop dat dit project het perspectief wat meer verbreedt, waardoor men niet bang is om anderen aan te spreken.”

Je zegt, iedereen leeft als het ware in zijn eigen bubbel. Maar heb jij met dit project niet zelf een bubbel gecreëerd?

“Ja, maar dat is de grote eyeopener voor mij. In de vier maanden dat ik manoeuvreer in 1 kilometer straat heb ik mijn horizon meer verbreed dan dat ik zou gaan backpacken in Thailand (om maar een willekeurig backpackoord te noemen).”

Marnix sluit het gesprek af door ons een gunst te vragen. Hij vraagt alle lezers om Yvonne, die ernstig ziek is, een kaartje te sturen. Een kleine moeite en het maakt haar enorm gelukkig:
Yvonne
Sumatrastraat 12b
1094 NC Amsterdam