Terreur. We hebben de neiging om te denken dat het een nieuw fenomeen is, maar dit is niet het geval, ook niet in Europa (zie geschiedenis). Het is arrogant te denken dat onze welvaart hier tegen bescherming zou kunnen. De vraag is nu; hoe beïnvloeden deze aanslagen onze manier van denken en handelen. Het lijkt alsof er een scheiding is ontstaan over wat mensen in hun privé tijd en ruimte denken en wat er op televisie en kranten wordt verkondigd. De polarisatie vindt zijn weg binnen het publieke debat, maar het gros van de mensen is gematigd; grijs; een stem vanuit het midden. Ze laten zich niet van hun stuk brengen door de aanslagen, maar blijven genuanceerd en ongenaakbaar daaromtrent.

In dit kader is het goed om bij de grijze middenmoot te horen -die hier geen onopvallende en nietszeggende massa vormen- maar juist een scala van meningen herbergt tussen links en rechts. Een mooi artikel over deze grijze middenmoot wordt geschreven naar aanleiding van de aanslagen in Brussel door Rob Wijnberg in de Correspondent. Hij schrijft dat alles over terreur al is gezegd, behalve hetgeen bijna iedereen denkt. Er zullen enkel nog schijndebatten worden gevoerd omdat de tegenstellingen waar ze op berusten eigenlijk niet bestaan. De meerderheid van de burgers leeft in nuchterheid, nuancerend en normaal. (Correspondent, 23 maart 2016)

Wat we allemaal al weten

Rob Wijnberg schrijft dat we allemaal wel weten dat de Brusselse aanslagen een Islamitische aard hebben, maar dat niet alle Moslims terroristen zijn. Hij schrijft dat we allemaal weten dat geweld dichtbij huis ons meer zorgen baart dan wanneer het verder weg is, en dat dat als hypocriet kan worden gezien, maar het geen wedstrijd is. Over dat we allemaal wel weten dat de daders hard moeten worden gestraft, maar dat we ook hand in eigen boezem moeten steken. Dat we allemaal wel weten de statistieken uitwijzen dat de kans op bijvoorbeeld een auto-ongeluk een stuk groter is dan getroffen worden door een aanslag en dat het niet erg is om dit aan te halen om daarmee achterdocht te beperken. Over dat we allemaal wel weten dat het geen zin heeft om in links versus rechts te blijven denken met al haar implicaties (Correspondent, 23 maart 2016).

Theater van het Kwaad

Terrorismedeskundige en historicus Jacco Pekelder brengt het nog een stapje verder. Hij zegt dat de stem van het midden misschien wel het beste wapen is tegen terrorisme. Jacco ziet het als een morele uitdaging voor de samenleving en haar burgers om niet teveel macht en eer toe te kennen aan terroristen en hun aanslagen. We moeten de gematigde stem het hardste laten klinken en ons leven vooral niet aanpassen. We moeten erop letten dat mensen niet altijd meegaan met de mening die het meest wordt aangeboden, want zo zullen de schreeuwlelijken winnen en niet de veel gedragen gematigde stem (Jacco Pekelder, Volkskrant, 23 maart 2016).

Dare to be Grey

Dare to be Grey zeggen Utrechtse studenten dan ook met hun campagne waarmee ze een genuanceerde stem in een polariserende samenleving willen laten horen. “Tussen zwart en wit bestaat een groot, grijs midden, met een brede diversiteit aan meningen, nuances en identiteiten”. Dare to be Grey wil het grijze midden activeren en een stem geven door middel van hun campagne (30 maart 2016, Geestdrift).

De Grijzen

Ik besluit zelf een klein onderzoekje te doen en vraag aan mijn vrienden of zij geraakt zijn door de aanslagen in Brussel. Niemand lijkt er echt een duidelijk antwoord op te hebben. Tja. Terroristen die leven bij de gratie van het spreiden van angst, lijken binnen mijn –kleine en specifieke- kring geen succes te hebben. Mijn vrienden zitten dan ook niet in talkshows of schrijven in de kranten. Ze zijn het midden en vele met hen. Rob Wijnberg heeft gelijk wat mij betreft en dat doet me deugd. En zoals Rob Wijnberg zegt moeten we onze stem laten horen om ervoor te zorgen dat de vrije samenleving behouden blijft en nimmer teniet zal gaan om zich te beschermen tegen terrorisme. Mijn stem en die van mijn vrienden heb je Rob!