In het kader van het Urban Stories Festival vinden er vier dagen lang programma’s plaats die te maken hebben met het vertellen van stadsverhalen. De programmareeks Urban Books was daarom op maandag 13 maart een bijzondere editie. Niet een boek, maar 3 verschillende online platformen (al dan niet met offline versie) kregen het woord. Een gevarieerde avond scheen licht op keuzes die komen kijken bij het vertellen van verhalen uit de stad. Centrale vraag: Hoe neemt de echte kenner, de inwoner, jou mee in de mooiste verhalen van hun stad?

De eerste spreker was Robin Cox, de initiator van ‘A city made by people’. Voorheen bekend van Citinerary, een internationaal netwerk van gepassioneerde lokale reporters die verhalen delen over cultuur en lifestyle in hun stad. Naast een online platform bied A city made by people ook de mogelijkheid om met de bewoners uit Amsterdam, Rotterdam, Oslo, Boekarest, Minneapolis, Montreal, Lissabon en vele andere steden af te spreken voor een kop koffie of een wandeling door de stad. De prachtige foto’s nemen je in no time mee de stad in vanuit het perspectief van de bewoners, in plaats van het perspectief van een bezoeker. Via de Skype werd verbinding gelegd met Alexa Sferle, een reporter uit Boekarest over de vraag ‘welke betekenis heeft een internationaal platform voor een lokale reporter? Een leuk concreet voorbeeld van een reporter die achter het succes van het platform zit. Dat er veel interesse is voor het delen van de verhalen blijkt wel uit het magazine wat is uitgebracht door A city made by people en volledig door crowdfunding tot stand is gekomen.

Erik Hogenboom, projectleider City Folk (NTR), vertoonde een prachtig portret uit het diversiteitsprogramma van de NTR, City Folk. Door middel van een samenwerking met internationale omroepen worden portretten over de hele wereld gemaakt . Mede door de kosten te delen is het hen gelukt een groot aantal afleveringen te maken. In elke aflevering krijgt de kijker een serie van drie portretten te zien. Deze avond liet Erik ons een portret van een zangeres in Amsterdam zien. Het portret toont ons een vrolijke en levenslustige vrouw, met haar familieleden die dicht bij haar staan. Door het portret heb je het gevoel alsof je bij de buurvrouw een kop koffie komt drinken en wordt je aan haar voorgesteld, thuis. Moeilijke tijden worden besproken en de beeldvorming van een mens, met lief en leed, vouwt zich uit. Een krachtige manier van verhalen vertellen, waarvan het eigenlijk zonde is dat dit zich alleen op televisie kan verspreiden. Dit is dan ook de reden dat het programma op een online platform verder gaat. Erik liet ons de sneak preview zien en toonde ons de kaart van Amsterdam, die al vol staat met video’s en weetjes over de diverse inwoners die de stad kent.

“Er was in Rotterdam nergens een opiniepagina. Helemaal niks.” – Eeva Liukku (Vers Beton)

Vervolgens ging Eeva Liukku, oprichter Vers Beton, in op de rol van Vers Beton in de stad Rotterdam. Een online platform voor diepgang en reflectie voor de hard denkende Rotterdammer. In een stad als Rotterdam zou je misschien verwachten dat er volop gediscussieerd wordt en kritische tonen luiden. Maar er was voor de start van Vers Beton geen opiniepagina, geen kritische lokale kranten, helemaal niks. Sinds 2011 is via het online tijdschrift, en verschillende projecten de inspraak van kritische bewoners flink gestimuleerd. Een indrukwekkend voorbeeld was het volledig gecrowdfund, journalistiek onderzoek naar een slecht besluit in het MBO onderwijs,. Het onderzoek werd een veelbesproken onderwerp in Rotterdam en heeft zelfs tot kamervragen geleid. Na vijf jaar online kritisch de stad te hebben beschreven heeft Vers Beton afgelopen oktober het boek “Help! We zijn populair” over de recente veranderingen in de stad, gezien door de ogen van bewoners gepubliceerd.

Tot slot gingen Robin van A city made by people en Eeva van Vers Beton met elkaar en het publiek in gesprek over de rol van onafhankelijke platformen. De gemene deler bleek vooral het delen van de verhalen uit de stad door de lokale inwoners zelf. Verder bleken ze toch ook heel verschillend. Niet alleen de schaal (Rotterdam versus wereldwijd) verschilt, maar ook de manier waarop de redactie wordt gevoerd. Vers Beton werkt met journalisten en houd streng de regie in handen, om kwaliteit en diepgang te garanderen. A city made by people laat veel over aan de lokale team captains maar doet altijd nog een eindredactie. Steden worden niet uitgekozen, maar reporters vragen zelf om mee te doen om hun werk kwijt te kunnen. Hierdoor verschillen de onderwerpen tussen de steden sterk. Dit komt ten goede aan de doelstelling van A city made by people. In sommige steden, zoals het minder bekende Boekarest, is het belangrijk om een beeld te schetsen van de stad, nieuwe percepties te creëren. Er zijn ook steden die bekender zijn, met alle vooroordelen van dien. Zoals Amsterdam, waarvan menig buitenlander denkt dat iedereen wiet rookt, naar de wallen gaat en van tulpen houdt. In deze bekendere steden is het doel deze percepties te doorbreken.

“Ik verzin niet wat er gaat gebeuren, mensen komen naar ons toe om hun werk kwijt te kunnen.” – Robin Cox (A city made by people)

Vragen uit de zaal leidden tot nieuwe inzichten, zoals de bereikbaarheid. Ondanks het internationale karakter blijven platformen soms klein. Iemand stelde voor dat samenwerking tussen platformen wellicht een oplossing is. Platformisering van de platformen? Onduidelijk blijft hoe dat er uit zou gaan zien. Wel is na deze avond duidelijk waar je heen kan voor mooie portretten, belangrijke of gewoon leuke verhalen. En hoe je anderen kan meenemen in de passie voor je eigen stad.